Het succes van immunotherapie, besproken tijdens de recente Ontmoetingen van het Chirec Cancer Institute, begon in de afgelopen jaren bij de behandeling van melanoom. Maar nu is de werkzaamheid aangetoond voor andere tumoren, in het bijzonder niet-kleincellige longkanker. De strategie is om membraaneiwitten die een negatieve feedback geven op immuunreacties, te blokkeren met monoklonale antilichamen: met andere woorden, de behandeling induceert een enorme immuunrespons door het blokkeren van inhibitiemechanismen die deze reacties reguleren. De doelgerichte membraaneiwitten zijn CTLA-4 (doelwit van de antilichamen Ipilimumab of Tremelimumab), de PD-1 (doelwit van de antilichamen Nivolumab, Pembrolizumab, Atezolizumab, Avelumab of Durvalumab) en tenslotte de PD-L1 (doelwit van de antilichamen BMS-936559 en Medl-4736). De eerste studies over Nivolumab (Opdivo) wezen op een significante toename in overleving voor glandulaire en spinocellulaire types, superieur aan de standaard chemotherapie met Docetaxel (Taxotere) als tweedelijnsbehandeling: na een jaar is de recidief-vrije overleving verdrievoudigd, en de algehele overleving wordt verdubbeld; zie onderstaande figuur, het voorbeeld van de totale overleving in het geval van spinocellulair carcinoom (“squameus”). Deze resultaten worden beschouwd als een historische doorbraak voor de immunotherapie, die tot nu toe geen indrukwekkend klinische resultaten had opgeleverd.
Dr I. Wellemans – pneumoloog
Prof. Th. Velu – oncoloog
