De bijdrage van de piëzo-elektrische chirurgie heeft geleid tot een botchirurgie die nauwkeuriger is, atraumatisch en soms zelfs sneller dan de mechanische botsectie.
Door het gebruik van performante inzetstukken met titanium coating, kan de kaakchirurg een osteotomie, corticotomie of osteoplastie realiseren met behoud van niet alleen de botstructuren, maar ook zacht weefsel (zenuwen, bloedvaten).
Er zijn veel toepassingsgebieden van deze nieuwe technieken, en ze hebben er toe geleid dat wij opnieuw onze operationele procedures evalueren om de kwaliteit van de operatie voor de patiënt te garanderen.
De extractie van verstandskiezen is geen eenvoudige operatie en vaak een lesje in nederigheid voor de kaakchirurg.
In feite zijn de risico’s voor de inferieure alveolaire zenuw, de linguale zenuw, en de distale wortel van de tweede molaar wel degelijk reëel.
De “Piezosurgery” laat in deskundige handen toe om de veiligheid te garanderen tijdens extracties van geïmpacteerde of geretineerde tanden, ankylotische tanden of kaakcystes in de buurt van de sinus of nervus vagus.
Op het gebied van monsters voor bottransplantaties, is deze innovatieve technologie een belangrijke troef voor succesvolle kaakchirurgie.
Het patiëntencomfort wordt steeds groter omdat men niet langer gebruik maakt van roterende instrumenten.
Het gebruik van de centrifuge om de waardevolle bloedplaatjesgel te bekomen verzekert een autogeen transplantaat.
Bovendien kan de patiënt dankzij de “botbank” verdere staalnames vermijden.
Het voordeel van deze twee nieuwe technieken uit zich in de kwaliteit van het postoperatief herstel, wat aanzet tot meer operaties uitgevoerd in een dagziekenhuis.
De “Sinus Lift” technieken hebben het succes van het aanbrengen van implantaten in de kaakholte aanzienlijk vergroot, en laten bovendien implantaten toe op de plaats van de bovenste kiezen.
Dit maakt het mogelijk voor patiënten om de afhankelijkheid van een ongemakkelijk kunstgebit te voorkomen.
De bijdrage van piëzo-elektrische chirurgie aan de orthognatische chirurgie heeft de kwaliteit van de cranio-maxillofaciale osteotomieën verbeterd en vooral de duur van de orthodontische behandeling verkort.
Orthognatische chirurgie beoogt om een gezicht dat één of meer proportiedefecten heeft, te harmoniseren en dit door middel van een ingreep op het gezichtsskelet. Deze operatie bestaat uit het mobiliseren en het herpositioneren op de goede plaats van sommige benige elementen van het gezicht.
Een verkeerde positie van de bovenkaak of onderkaak uit zich ook op het niveau van het tandcontact, omdat de tanden “ingebed” zijn in het bot. De verschuiving van de tandbogen kan dan leiden tot zowel een slechte tandingrijping (‘meshing’) maar ook disharmonie in de gelaatstrekken (puntje van de neus, lippen en kin), en zelfs in de glimlach.
Geconfronteerd met een verzoek van een patiënt met maxillofaciale disharmonie, moet de chirurg precies en rigoureus zijn op vlak van de analyse en het ontwerp van een therapeutisch plan.
Een onderzoek van het gezicht is noodzakelijk, alsook een radiologische evaluatie en het ontwerpen van gebitsmodellen voordat een eventuele corrigerende operatie wordt uitgevoerd.
Op de lange termijn hebben misvormingen van de bovenkaak en de onderkaak functionele implicaties:
1. masticatorische aandoeningen;
2. vroegtijdige slijtage van de tanden en parodontale implicaties;
3. spraakproblemen;
4. chronische pijn van het kaakgewricht (ATM);
5. kloof (slecht contact tussen de snijtanden);
6. vooruit- of achteruitstekende kaak;
7. ademhalingsproblemen zoals slaapapneu.
Orthognatische chirurgie is een voorbeeld van een multidisciplinaire samenwerking tussen het duo kaakchirurg/orthodontist, de coördinatoren van de behandeling en anderen: de huisarts, de behandelende tandarts, de parodontoloog, de KNO-specialist, de longarts, de fysiotherapeut, de tandtechnicus, de logopedist en de psycholoog.
De nieuwe technische protocollen voor orthognatische chirurgie (corticotomieën, mandibulaire krimp, maxillaire distractie) verminderen de operatieve tijd en stimuleren voortdurend de ontwikkeling van een chirurgisch kwaliteitsniveau in het voordeel van de patiënt.
