Pectus Excavatum: een nieuwe chirurgische techniek verandert radicaal de behandeling

De pectus excavatum (PE) of ’trechterborst’ is, met een incidentie van 1-8/1000, de meest voorkomende borstwandmisvorming bij kinderen.

Hoewel de functionele effecten zeldzaam zijn, is er vaak een grote cosmetische en psychologische impact bij patiënten met ernstige PE.
Veel ernstige PE-patiënten kampen met schaamte en verlegenheid, trachten hun aandoening te camoufleren, vermijden sporten die hun borst bloot laat en worden geconfronteerd met moeilijke intieme relaties.
Het negatieve beeld dat ze van zichzelf hebben is des te meer verontrustend aangezien het vaak gaat om tieners die volop bezig zijn met het opbouwen van hun lichamelijke identiteit.
Angst, depressie en zelfmoord zijn niet ongezien.
Ondanks de aanzienlijke verslechtering van hun levenskwaliteit, hebben deze patiënten de neiging om erover te zwijgen, en ze raadplegen helaas maar zelden een arts.

Pectus_Excavatum_06

Sinds een dertigtal jaar is de chirurgische behandeling van PE drastisch veranderd met de komst van de zogenaamde “minimaal invasieve” operatie of NUSS procedure.
Deze techniek heeft al snel binnen de pediatrische chirurgie de open techniek vervangen.
De interventie bestaat uit het opheffen van het borstbeen door middel van een plaat die retrosternaal wordt geplaatst onder thoracoscopische controle. De chirurgische benadering bestaat uit twee kleine laterothoracale incisies en laat toe om een groot anterieur litteken met bot- en kraakbeensecties te vermijden. De plaat zal drie jaar later, na consolidatie van de correctie, terug worden verwijderd.
Hoewel jonge volwassenen jonger dan 20 jaar met een symmetrische PE de ideale indicatie vormen, lijken ook recente ingrepen op volwassen patiënten veelbelovend.

Pectus_Excavatum_07

Persoonlijke ervaring:
Van 2001 tot 2015, hebben 75 patiënten, van 8 tot 30 jaar, kunnen genieten van deze interventie met bij meer dan 95% een uitstekend resultaat.
Dankzij de strikte standaardisatie van de werking en de permanente visuele (thoracoscopische) controle van de handelingen, werden de zeldzame ernstige complicaties (verwondingen aan hart en longen) die in de literatuur beschreven worden, niet aangetroffen in onze ervaring.
Voor zover wij weten, is het ziekenhuis van Eigenbrakel – Waterloo momenteel het enige centrum in Wallonië dat deze procedure kan aanbieden.

Video (implantatie – explantatie bij dezelfde patiënt)

Dr. Karim Khelif